HIV1.2 Snelle de Testcassette en van Syfilis (in één strook) Combo met hoogte - kwaliteit

HIV is de etiologische agent van Verworven Immuun Deficiëntiesyndroom (AIDS). Virion wordt omringd door een lipideenvelop die wordt afgeleid uit het membraan van de gastheercel. Verscheidene virale glycoproteïnen zijn op de envelop. Elk virus bevat twee exemplaren van positief-betekenis genomic RNAs. HIV 1 is geïsoleerd van patiënten met AIDS en op hulp betrekking hebbende complex, en van gezonde mensen met groot potentieelrisico om AIDS te ontwikkelen. HIV 2 is geïsoleerd van het Westen - Afrikaanse AIDS-patiënten en van seropositieve niet-symptomatische individuen. Zowel onthullen HIV 1 als HIV 2 immune reactie. De opsporing van HIV antilichamen in geheel bloed, serum, plasma is de meest efficiënte en gemeenschappelijke manier om te bepalen of een individu aan HIV en aan het schermbloed en bloedproducten voor HIV is blootgesteld. Ondanks de verschillen in hun biologische kenmerken, tonen de serologische activiteiten en de genoomopeenvolgingen, HIV 1 en HIV 2 sterke antigenic cross-reactivity. Meeste HIV 2 positieve serums kan worden geïdentificeerd door HIV 1 te gebruiken gebaseerde serologische tests. Pallidum treponema - (TP) is de causatieve agent van de venerisch ziektesyfilis. TP is een spirochete met een buitenenvelop en een cytoplasmic membraan. Betrekkelijk weinig is op de hoogte geweest van het organisme in vergelijking met andere bacteriële ziekteverwekkers. Volgens het Centrum voor Ziektecontrole (CDC), is het aantal gevallen van Syfilisbesmetting duidelijk sinds 1985 gestegen. Sommige zeer belangrijke factoren die hebben bijgedragen tot deze stijging omvatten de epidemie van de barstcocaïne en de hoge weerslag van prostitutie onder druggebruikers. Één studie meldde een wezenlijke epidemiologische correlatie tussen de aanwinst en de transmissie van HIV
virus en Syfilis. De veelvoudige klinische stadia en de lange periodes van latente, niet-symptomatische besmetting zijn kenmerkend van Syfilis. De primaire Syfilis wordt bepaald door de aanwezigheid van een sjanker bij de plaats van inenting.
De antilichamenreactie op de TP-bacterie kan binnen 4 tot 7 dagen worden ontdekt nadat de sjanker verschijnt. De besmetting blijft opspoorbaar tot de patiënt adequate behandeling ontvangt.

【AANWIJZINGEN VOOR】
Sta testcassette, specimen, buffer en/of controles toe om aan kamertemperatuur (15-30°C) voorafgaand aan in evenwicht te brengen het testen.
1. Breng de zak aan kamertemperatuur alvorens het te openen. Verwijder de testcassette uit de verzegelde zak en gebruik zo spoedig mogelijk het. De beste resultaten zullen worden verkregen als de analyse binnen één uur wordt uitgevoerd.
2. Plaats de Cassette op een schone en niveauoppervlakte.
Voor Serum of Plasmaspecimen: Houd verticaal het druppelbuisje en breng 1 daling van serum of plasma (ul ongeveer 25) naar het specimengebied over, dan voeg 1 daling van buffer (ul ongeveer 40) toe, en begin de tijdopnemer, zie hieronder illustratie.
Voor het Gehele Bloedspecimen van Venipuncture: Houd verticaal het druppelbuisje en breng 2 dalingen van geheel bloed (ul ongeveer 50) naar het specimengebied over, dan voeg 2 dalingen van buffer (ul ongeveer 80) toe, en begin de tijdopnemer. Zie hieronder illustratie.
Voor het Gehele Bloedspecimen van Fingerstick:
Om een haarvat te gebruiken: Vul het haarvat en breng ul ongeveer 50 van fingerstick over het geheel bloedspecimen aan het specimengebied van testcassette, dan 2 dalingen van buffer (ul ongeveer 80) toevoegt en de tijdopnemer begint. Zie hieronder illustratie.

3. Wacht op de rassenbarrière te verschijnen. Lees resultaten 10 minuten. Interpreteer niet het resultaat na 20 minuten.
Nota: Het wordt voorgesteld om de buffer, voorbij 30 dagen niet te gebruiken na het openen van het flesje.