Een MAGERE Benadering van het Verkorten van Keerpunttijd voor de Beoordeling van van de Niveaus van Geheel Bloedtacrolimus

Immunosuppressant tacrolimus is een steunpilaar van de therapie van het post-transplantatieonderhoud, blijft zo precies meten van de niveaus van bloedtacrolimus kritiek voor het verhinderen van orgaanverwerping en het optimaliseren van de zorg van transplantatieontvangers. Ondanks de integrale rol van tacrolimus in transplantatieresultaten, vormt zijn uniek biologisch profiel klinische uitdagingen. In het bijzonder, kunnen de niveaus van bloedtacrolimus vrij veranderlijke toe te schrijven aan de smalle therapeutische index van dit medicijn en gevoeligheid aan drug-druginteractie zijn.
Als grootste transplantatiecentrum in de staat van Californië, de Universiteit van Californië dient het de Gezondheidssysteem, van Los Angeles (UCLA) patiënten van door Zuidelijk Californië. Om aan de behoeften van deze grote bevolking te voldoen, hebben wij een uniek systeem uitgevoerd dat de opvolgendebezoeken van transplantatiepatiënten bevordert. Onze patiënten hebben routinelaboratoriumtests en zien hun leveranciers op zelfde dag-enkel een paar uren nadat de tests worden uitgevoerd. Dit maakt tot het verplichting dat wij keerpunttijd (TAT) voor geheel bloedtacrolimus het testen optimaliseren. Gunstige TAT niet alleen draagt tot geduldige tevredenheid en de efficiency van post-transplantatiezorg bij maar ook dient als kwaliteit metrisch voor de operationele prestaties van ons laboratorium. Gezien deze factoren gebruikten wij Magere technieken om onze werkschema en TAT voor tacrolimusmetingen te stroomlijnen.
UCLA gebruikt Abbott-Architectenanalysator voor onze geheel bloedtacrolimus het testen. Voorafgaand aan wordt geanalyseerd, moet tacrolimus uit rode bloedcellen (RBCs) worden gehaald. Dit vereist blootstellend RBCs aan een lysing reagens en centrifugerend hen. Wij identificeerden eerder deze extractiestap als knelpunt in ons testend werkschema en publiceerden over een gegroepeerde extractiemethode die de partij van het gebruiksmetaal rekt. Deze methode, echter, is niet van toepassing voor kleine en middelgrote laboratoria die geen groot aantal specimens verwerken en zich op een handextractiemethode gebruikend een norm centrifugeren baseren. Dit leidde ons tot onze Magere analyse, die tot doel had om de optimale partijgrootte voor de handextractiemethode te bepalen die TAT voor geheel bloedtacrolimus het testen minimaliseert.
EEN NIEUW PROTOCOL
Onze meting van geheel bloedtacrolimus komt in drie stappen voor. Eerst, stellen wij geheel bloedspecimens aan de reagens van de het gehele bloedprecipitatie van Architectentacrolimus bloot. Wij toen manueel draaikolk en centrifugeren de behandelde steekproeven. Tot slot plaatsen wij de steekproeven in een standaardrek en laden hen in de Architect. De gemiddelde tijd per rek in de analysator is 23 minuten.
Voorafgaand aan dit nieuwe protocol, zou elk die technicus uitvoeren bij zijn of haar discretie de partijgrootte voor de handextractiefase bepalen. Bijvoorbeeld, als ons laboratorium 36 geduldige specimens ontving, kon een technicus of handextractie op alle 36 specimens tegelijkertijd uitvoeren of hen verdelen in kleinere partijen. Wij stelden een hypothese op dat de veranderlijkheid van de partijgrootte het knelpunt in de preanalytical fase was. Gebaseerd op deze hypothese, voor 2 grootte-willekeurige maanden en vier verschillende partij (afhankelijke technicus), 15, 20, en 21 registreerden specimen-wij TAT, die als tijd tussen het ontvangstbewijs van ons laboratorium van specimens wordt gedefinieerd aan toen wij resultaten verifieerden. Wij dekten de steekproefgrootte bij 21 af omdat Xsystems centrifugeert, algemeen gebruikt voor tacrolimus het testen, hebben een maximumsteekproefcapaciteit van 21 buizen. Wanneer wij meer steekproeven dan de geselecteerde partijgrootte ontvingen, werden onze laboratoriumtechnici opgedragen om de extractiestap voor de resterende dichtbije specimens uit te voeren zodra de eerste partij in de Architect voor analyse werd geladen.
Tijdens de periode van 2 maanden verzamelden wij 1.361 gegevenspunten, die van onze analyse twee duidelijke uitlopers (3 en 994 minuten) uitsluiten. Onze gemiddelde TAT bij basislijn was 103 minuten tegenover 100, 83, en 77 minuten post-interventie voor de 15-, 20, en 21 steekproefgroepen, respectievelijk. Wij vergeleken de middelen door de t-test van de Student met een p-waarde <0> Laboratorium TAT zijn belangrijke metrisch die de kwaliteit en de prestaties van een klinisch laboratorium meet. Ongeacht het dienen als kwaliteitsindicator, is bereiken korte TAT kritiek aan het succes van huidig geduldig de zorgmodel van UCLA waarin de leveranciersbezoeken enkel uren voorkomen van wanneer wij de bloedmonsters van patiënten verzamelen om hun tacrolimusniveaus te bepalen.
NIET MEER WACHTEND
Wij toonden aan dat het standaardiseren van partijgrootte tijdens de handextractiefase van onze het testen beduidend onze algemene TAT verminderde. Één mogelijke reden voor deze vermindering komt uit beter tijdbeheer. Het werken bij de extractie terwijl de eerste steekproefpartij geanalyseerde verhogingen de instrumentenbezettingsgraad is en TAT verbetert. Deze methode elimineert het wachten, die één van het zeven afval van Mager principe is.
Gebaseerd bij dit het vinden, adviseren wij dat de laboratoria die geheel bloedtacrolimus het testen uitvoeren het aantal steekproeven maximaliseren die in één enkel rek worden geladen en extractie op de resterende steekproeven uitvoeren terwijl hun instrument het eerste rek analyseert. Deze studie illustreert een uitstekend use case voor Helling, die laboratoria toelaat om hindernissen in specimenverwerking te identificeren en op te lossen door nieuwe strategieën voor het procesverbetering te standaardiseren en te bedenken.